Czas naprawy motorów
Naprawa motorów może być mniej lub bardziej skomplikowana. Wszystko zależy od tego, jak dużej awarii uległ motor wymagający naprawy. Dlatego naprawa motoru może przebiec bardzo szybko i będzie można odebrać go od mechanika nawet tego samego dnia. Jednak może się zdarzyć, że awarii ulegnie taka część motoru, że trzeba będzie zamówić jej zamiennik w innej części kraju lub za granicą. Wówczas koszty naprawy motoru mogą bardzo wzrosnąć, ale wydaje się, że warto je ponieść, jeżeli dzięki temu będzie można odzyskać swój motor. W razie wątpliwości mechanik będzie mógł użyć motoru po raz pierwszy zanim odda go klientowi. W ten sposób zadba o jego bezpieczeństwo, co również należy do obowiązków mechanika.
bęben hamulcowy
Budowa
Szczęki hamulcowe
Do podstawowych elementów hamulca bębnowego zaliczają się:
bęben hamulcowy ? ruchomy człon hamowany.
szczęki hamulcowe ? nieruchomy człon hamujący, wyposażony w okładziny cierne. W trakcie hamowania szczęki naciskane rozpieraczem wykonują niewielki ruch ? obrót o bardzo mały kąt. W standardowych konstrukcjach występują dwie szczęki. Szczęka obracająca się zgodnie z kierunkiem obrotu bębna nazywana jest szczęką współbieżną, natomiast szczęka obracająca się przeciwnie do kierunku obrotu bębna ? szczęką przeciwbieżną.
rozpieracz szczęk ? sterowalny element odpowiedzialny za docisk szczęk do bębna. Najczęściej jest to siłownik hydrauliczny lub element mechaniczny (np. krzywka). W niektórych konstrukcjach stosowana jest większa liczba rozpieraczy. Rozpieraczem steruje zewnętrzny mechanizm sterujący.
sprężyna odciągająca ? element odpowiedzialny za powrót oraz utrzymanie szczęk w pozycji braku styku z bębnem.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Hamulec_b%C4%99bnowy
W roku 1472 Robert Valturio
W roku 1472 Robert Valturio przedstawił opis maszyny wojennej do której napędu wykorzystywany był wiatr na tej samej zasadzie działania co w wiatrakach2. Również Leonardo da Vinci zajmował się pojazdami napędzanymi bez użycia siły koni3. Zaprojektował zamknięty woź bojowy, który napędzany był siłą mięśni ośmiu osób znajdujących się w środku3. Osoby te miały poruszać dźwignie znajdujące się we wnętrzu pojazdu i za pomocą przekładni korbowej napędzać koła jezdne. Każde koło miało być napędzane własnym mechanizmem, co można porównać do dzisiejszego mechanizmu różnicowego3. W kilku projektach przez siebie stworzonych uwzględnił też napęd grawitacyjny, sprężynowy, jak również za pomocą pary wodnej3. Prototyp tego pojazdu stworzony został w Memmingen w roku 1447, a drugi rok później koło Pirny w Saksoni3. Do czasów dzisiejszych zachował się rysunek wykonany w roku 1558 przez Bertholda Holzschuhera. Wcześniej, bo w roku 1459, pojawiły się jeszcze dwa projekty maszyn napędzanych bez pomocy zwierząt. Jeden z nich zaprojektowany był przez cesarza Niemiec Maksymiliana. Przedstawiał pojazd w kształcie olbrzymiego koła o średnicy 6 metrów, na których osiach zamontowane były siedzenia dla pasażerów. Koła połączone były obręczą, po której chodzący ludzie napędzały maszynę3. W tym samym roku powstał też drugi projekt nieznanego autora. Przedstawiał drewniany bogato zdobiony pojazd. Napędzany był przez idących z boku ludzi za pośrednictwem drągów i przekładni zębatych oraz osoby idące z tyłu, które oprócz tego że napędzali pojazd to dodatkowo sterowali tylnymi kolami3.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_motoryzacji