Zanim zaczniesz górską wspinaczkę

żą dawkę silnych wrażeń. Można tam uprawiać wiele sportów ekstremalnych, które będą świetną propozycją dla osób odznaczających się dobrą kondycją i sprawnością fizyczną. W zimie w górach można szaleć na stoku, a latem oddawać się

Zanim zaczniesz górską wspinaczkę

Daj się ponieść chwili w górach!

Góry to świetne miejsce na spędzenie wakacji. W górskich miejscowościach czeka na nas moc rozrywek i odnajdą się w nich szczególnie Ci, którzy lubią dużą dawkę silnych wrażeń. Można tam uprawiać wiele sportów ekstremalnych, które będą świetną propozycją dla osób odznaczających się dobrą kondycją i sprawnością fizyczną. W zimie w górach można szaleć na stoku, a latem oddawać się wspinaczce, wędrówkom lub jeździe specjalnym rowerem. Każda z tych propozycji będzie świetnym wyborem, jeśli chcemy przeżyć niezapomniane chwile w otoczeniu górskiej przyrody. Warto jednak pamiętać, że zawsze konieczny jest odpowiedni sprzęt, który zadba o nasze bezpieczeństwo i sprawi, że wszystko przebiegnie bez zakłóceń.


O chorobie wysokościowej

Choroba wysokościowa (choroba d'Acosty, ang. acute mountain sickness, AMS) nie jest jedną konkretną dolegliwością, a zespołem chorobowym spowodowanym brakiem adaptacji do warunków panujących na dużych wysokościach. Z reguły pojawia się na wysokościach powyżej 2500 m n.p.m., gdzie dostępność tlenu w powietrzu, ze względu na rozrzedzenie atmosfery, zaczyna być za mała na potrzeby organizmu człowieka. U osób wyjątkowo wrażliwych i niezaaklimatyzowanych pierwsze objawy mogą pojawić się już na wysokości około 1500 m n.p.m.

Z reguły pierwszymi objawami są ból głowy, nudności, wymioty. Często także osłabienie, brak apetytu, zawroty głowy, problemy z zaśnięciem.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_wysoko%C5%9Bciowa


O stylu alpejskim

Styl alpejski, nazywany też slangowo stylem "na lekko" ? taktyka stosowana przy zdobywaniu wysokich gór (zazwyczaj powyżej 4 tysięcy metrów, na które nie da się wejść i zejść w ciągu jednego dnia od punktu startu), przede wszystkim w himalaizmie.

Nazwa pochodzi od sposobu wchodzenia na szczyty w Alpach, gdzie zazwyczaj atak szczytowy odbywa się w ciągu jednej doby, co umożliwia ograniczenie ilości dźwiganego sprzętu (brak ciężkiego sprzętu biwakowego) i zwiększenie w ten sposób szybkości zespołu. W stylu alpejskim, w odróżnieniu od stylu wyprawowego nazywanego też stylem oblężniczym, mały zespół wspinaczkowy (najczęściej 2-4 osoby) wspina się od punktu wyjścia aż do szczytu, dźwigając cały potrzebny do zdobycia sprzęt wspinaczkowy i biwakowy na własnych plecach. Wiąże się to z codziennym przenoszeniem biwaku w inne miejsce. W przypadku gór najwyższych przyjęcie takiego stylu zwiększa szybkość, jak i wartość sportową przejścia, niemniej ze względu na konieczność ograniczania wagi i tak ciężkich plecaków sprawia, że wspinacze są bardziej narażeni na skutki złej pogody, a olbrzymi wysiłek związany z noszeniem ciężkich plecaków zwiększa ryzyko wyniszczenia organizmu i choroby wysokościowej. Stosowanie stylu alpejskiego wyklucza zakładanie poręczówek.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Styl_alpejski



© 2019 http://biznesowe.waw.pl/